super!

Hi lieve mensen!

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen er is zoveel gebeurd deze maand...

Als eerste zal ik al jullie bezorgheid rond mijn verkeerongeluk wegnemen, het gaat namelijk nu super met! Zondag 11 maart ging ik met Annelies naar Mangalore om twee Indiase vrouwen op te zoeken. Toevallig konden wij een lift met de taxi krijgen van een andere vrijwilliger die naar het vliegveld van Mangalore moest. Ongeveer een half uur voor Mangalore stond de taxichauffeur ineens op de rem, omdat de auto voor ons ineens stopte. Ik zat met mn geziht naar achteren en zag dat een bus achter op ons inknalde. Van de momente erna heb alleen nog enkele flashbacks, maar de ruit was kapot, Annelies lag op de grond en een heleboel Indiaase mannen. Een Indier heeft ons drieen naar het ziekenhuis gebracht (de chauffeur was niet gewond omdat hij voorin zat). Ik heb uiteindelijk heel erg geluk gehad, mede omdat ik in het midden van de taxi zat. Op mijn gezicht een klein wondje, wel erg opgezwollen wang en lippen, dag later werd t ook blauw, verder nog wat blauwe plekken, gassplintertjes en een hersenschudding. Annelies was er erger aan toe en moest in het ziekenhuis blijven voor n 24 hour observation. Ik ben bij haar gebleven, voor haar was dat heel fijn, maar ik was ook erg blij dat ik niet terug hoefde te reizen, met een hersenchudding over de Indiase wegen is geen pretje. We hadden veel steun aan elkaar en mn ouders hebben me in het ziekenhuis ook meerder malen gebeld(ook om te checken ik nog wle concious was, in de Indiase ziekenhuizen hebben ze namelijk nog nooit van n hersenschudding gehoord geloof ik), wat allemaal heel fijn was. Sowieso weer een hele ervaring wijzer van een dag en nacht ziekenhuis hier...hehe echt ongelooflijk..de beestjes liepen rond Annelies dr infuus en nog veel meer, mar achteraf was t voor mij wel een interesante ervaring. Waar ik ook heel erg dankbaar voor ben is de hulp van de twee indiase vrouwen, direct toen ze hoorden dat we in het ziekenhuis waren zijn ze naar ons toe gekomen en zijn de hele dag en de volgende dag bij ons gebleven, met de doctoren gepraat, de rekeningen voorgeschoten, alles voor ons gedaan, echt twee topwijven! Nu voel ik nog een beurse plek op mn wang, maar verder is t super met me! Ik ben harder aan t werk dan ooit...

Mn constructieproject heeft ondertussen ook hele interessante wendingen gemaakt. In Shankarnarayan ben ik begonnen met een extra verdieping te bouwen op een lagereschool. De twee vrouwen uit Mangalore zijn de oprichtsters van deze school. Ik houd me daar bezig met het dak. Er zijn speciale hollow-bricks voor deze dakconstructie, en die techniek ben ik aan het leren. Helaas door het ongeluk heb ik wat werk gemist en er is vertraging bij de metselaars, dus zal ik volgende week pas weer verder gaan hiermee.

Ik heb ondertussn niet stil gezeten, naja 1 week na mn ongeluk wel rust gehouden, maar ben daarna met mn nieuwe werkmaatje aan de slag gegaan, Gangadar. Samen met hem zal ik in Nammaboemi een 4daagse training geven over een specialiteit an de daktechniek. Ik heb met de directeur van Nammaboemi besproken, hij was postief, maar was me wel aan het testen met zeer gespecialiseerde vragen over de techniek. Ik kon nog niet alles beanwoorden, maar ik heb denk ik wel een goede indruk achter heb gelaten. Verder heb ik Gangadar nog geholpen met een ander huis bouwen met soort eem ipv cement. Ik ben zo blij dat hij mn nieuwe werkmaatje is! Hij sprekt in tegenstelling tot alle ander metselaars wel een beetje engels, en wil me echt wat leren. Niet alleen leert hij me metselen en 'to plaster', maar ook wat meer van de Indiase cultuur. Verder is t gewoon een superaardige jongen.

Afgelopen week heb ik een muurtje neergezet bij mn gastgezin en het daarna geplamuurd. Ook zijn we nu bezig een extra deel aan Moseshuis(mijn gastvader) te bouwen. Heel relaxt dat het naast mn deur is, maar aan de andere kant zijn het lange dagen hard werken. Voelt wel heel goed. De metselaars werken echter van 8:30 tot 17:30 en dan 6 dagen in de week!

Ik ben zo happy nu, ik voel me helemaal op mn plek. Kan niet wachten jullie ook wat indiase thee te laten proeven of kitscherige hindoeplaatjes te laten zien.

Dikke kus,

eMma..


05-02-07

owja dit is mijn postadres als jullie t nog niet gelezen hadden van mn ma:

Emma Haagem
c/o Moses Manohar
Mission Compound
Basrur p.o. - Taluk KUNDAPURA
postcode 576211
Udupi District - KARNATAKA
INDIA

heb de brieven van Elly en Yeshe al ontvamgem, echt super om iets tastbaars uit NL te ontvangen :)